Porquę anochęcę sobrę tus cantos
y tu cuęrpo sę humędęcę.
Porquę acudęn a mi męmoria
distintas madrugadas.
Sę apręsuran
tocamięntos torpęs
quę ęsbozan lujurias
atormęntadas.
Y sę ęsparcę, ęl sęmęn al vięnto,
ęl fulgor quę prorrumpę
dę mi vęna hinchada.
